Le comte Guillaume dote l'abbaye de Gellone.

l.1 Ego in Dei nomine Wilhelmus, recogitans fragilitatis meae casus humanum, idcirco facinora mea minuenda vel de parentes meos qui defuncti sunt, id est genitore meo Theuderico et genitrice mea
l.2 Aldane, et fratre meo Theodoino, et Teoderico, et Adalelmo, et sorores meas Albane et Bertane, et filios meos et filias Witcario et Hildehelmo et Helinbruch, uxores meas Witburg et Cunegunde, pro nos
l.3 omnibus superius nominatos dono ad sacrosanctae basilicae, qui est constructa in honore sancto salvatore et sanctae Mariae semper virginis, seu sancti Petri et sancti Pauli et sancti Andreae et sancti Michaelis, vel omnium apostolorum, in illa cella
l.4 Gellonis, quem ego superius nominatus Willhelmus per consilio domni abbatis Benedicti seu cum suo adjutorio aedificavi, quem ipse domnus Benedictus abba regere videtur, donatumque in perpetuum esse volo ; hoc est res meas
l.5 quae sunt in pago Lutwense, id est Litenis villa, [...]. Ista omnia superius nominata pro nos supradictos ad ipsa casa Dei vel ad suos rectores dono, trado atque transfundo ab hodierno die ad ipsa casa Dei, dummodo, si ipsa cella subjecta est ad Aniana monasterio, sicut hodie esse videtur, ipsa casa Dei vel sui rectores habeant, teneant adque possiderant. Nam si aliquis homo, propter malam cupiditatem aut iniquum ingenium, ipsa cella separaverit de Aniana monasterio, tunc ipsas res superius nominatas volumus eas esse donatas pro nos omnibus superius nominatos ad Aniana monasterio, ad ipsas casas Dei Sanctae Mariae et Sancti Salvatoris. Nam dum ipsa cella subjecta est ad Aniana monasterio, sicut superius diximus, precamus ut ipse abbas de Aniana benigniter atque misericorditer regat ipsa cella Gellonis seu fratres ibidem morantes: et quod ibidem minus habuerit de stipendia in ista parvitate quod ego in ipsa cella donavi, ille propter Deum aliunde adjuvet et subveniat, sicut decet, abbatem suos benivolo animo regere. Nam non adminuet de ipsa parvitate ad ipsos fratres, dummodo ipsa cella subjecta fuerit ad Aniana monasterio, sicut superius diximus. Si quis vero, quod futurum esse non credo, si ego ipse aut aliquis de haeredibus meis vel quislibet persona, qui contra hanc donationem meam, quam ego prumpto animo vel plenissima voluntate fieri rogavi, venire aut agere tentaverit, si ille sine peccato est, forsitan potest nostra totorum peccata portare. Nam si ille jam peccavit, puto se gravere sua et nostra sustinere velit et pro utriusque rationem reddere : quia nos, Deo juvante, per istam donationem speramus aliquid de nostra minuari peccata; et insuper non valeat vindicare quod repetit, sed inferat ad fisco auri libra I, et haec donatio mea firma permaneat omni tempore. Facta donatione XVIII kalendas januarii, anno XXXIIII regnante domno nostro Karolo, rege Francorum et Longobardorum ac patricio Romanorum, et anno IIII Christo propitio imperio ejus.