Chartres, AD Eure-et-Loir, H 2430

<< < / > >>

Numéro3205

Fiabilité de l'actenon suspecté

Genrenotice

Date1060(fiabilité :édition)

Lieunon identifié

DiocèseTours

RégionCentre

Supportparchemin

Chirographienon

Sceau non scellé

Etat de la traditionoriginal

Hauteur à gauche618   mm

Hauteur à droite612   mm

Largeur en haut460   mm

Largeur en bas470   mm

AuteurRathier ; Adélaïde sa sœur, chevalier  de  CHARTRES

BénéficiaireAbbaye  de  MARMOUTIER

Regeste

Rathier donne aux moines de Marmoutier le fonds de Saint-Pellerin et celui de Mersante.

Fac-similé

Texte

l.1 Carnotene quidam civitatis indigena, rebus dives, professione miles, ȩtate juvenis, conditione nobilis, suavis moribus nomine Ratherius, sua post
l.2 decessum suum prȩdia Sancto MARTINO Majoris Monasterii ad usum inibi Deo famulantium fratrum, cum adhuc esset in saeculo delegavit, tribus ejus
l.3 sororibus annuentibus et absolutissimo assensu publicaque donum id voce confirmantibus, Milesinde videlicet, Rainsoinde, ac Adelaide, nec-
l.4-non et comite Teodebaldo matreque ejus Ermengarde comitissa auctoramento suo corroborantibus. Dedit igitur fundum qui
l.5 vocatur Sanctus Peregrinus situm in territorio Dunensi, alium qui nuncupatur Matersemita vel Mater Sentium, multȩ quippe semper ibi sentes
l.6 proprio quodam obtentu et naturali situ densescunt, in pago itidem Dunensi consistentem, alium in Carnotensi Humblerias vocitatum,
l.7 et quicquid ad eos pertinebat, prata, vineas, culta et inculta, servos et ancillas cum apendic[iis a]liarum villularum ad eosdem fundos pertinentium,
l.8 furnile quoque in suburbio Carnotino, et vineas in ejus civitatis territorio sitas. Postea vero proximefatus miles saeculi labiles divitias et
l.9 delicias et honores aeternȩ beatitatis et beatȩ ȩternitatis amorȩ fastidiens, in suggillationem divitis illius juvenis qui a domino tristis
l.10 audito omnia relinquendi consilio recessit, ut omnium dominum possideret, omnia reliquit, ut Christum expedicior sequeretur, mundanis se
l.11 impedimentis expedivit, et implicamentis explicuit, grave levi, asperum leni, terrenum cȩlesti, carnalem spirituali, cultum cultu, quȩstum quȩstu,
l.12 jugum jugo, onus onere, commutavit, habituque simul et animo mundum exuens, et athleta nobile monachum fecit nobiliorem, miliciȩ terrenȩ
l.13 cingulo soluto et celestis accincto, veteris conversationis improbanda confessus et novȩ conversionis approbanda professus,
l.14 in prȩnominato monasterio, sub domno abbate ALBERTO. Tunc illa superius memorata praedia quȩ post suum habenda decessum
l.15 loco illi contulerat, ad prȩsens de toto possidenda concessit, quȩ omni vitȩ ejus tempore libere et quiete et absque aliqua
l.16 calumniarum interpellatione Majoris fratres Monasterii possedere. At postquam ille multos in brevi complens
l.17 annos, et de divitiarum exoneratione, et fastus ambitusque saecularis abrenuntiatione, et floride juventutis edomatione,
l.18 terrenȩque nobilitatis contemptu, nobiliora seculis exempla relinquens felici ad Deum obitu migravit, una sororum
l.19 ejus natu inferior, astu superior, nomine Adeladis fratris sui donis novas cȩpit inferre calumnias, non ea suo inficiens
l.20 assensu data, cum non solum nutu simplicique sermone, sed etiam jure ea jurando firmaverit. Exagitabat ergo prȩfati
l.21 monasterii fratres, et inquietis avocabat litigiis, perque Rainaldi cujusdam cognomento de Spieriis cui nubserat violentiam
l.22 prȩdictis prȩdiis injuriosas et injustas excitabat calumnias. Tandem clementiam Dei famulis suis beati MARTINI
l.23 meritis et intercessionibus obtinentibus, consilia in melius referentes concordiȩ favere delegerunt, acceptisque
l.24 a monachis decem denariorum libris in consensionem dissensione conversa, quod abnuebant annuerunt. Venerunt
l.25 itaque ambo Majus Monasterium, et ipso sacratissimo sabbato paschȩ vigilia resurrectionis dominicȩ, sub prȩsentia domni
l.26 abbatis ALBERTI, in conventu omnium fratrum, accepto loci beneficio, quicquid domnus Ratherius SANCTO MARTINO dederat,
l.27 absolutissimo se auctoramento et clara voce non semel tantum, sed iterum atque iterum confirmare testati sunt, nec sermone
l.28 tantum audibilem sed intuitu etiam visibilem et tactu quodam modo palpabilem assensum suum hunc fecerunt, quandoquidem
l.29 cartam in qua donatio rerum illarum scripta erat, manibus annuendo contrectarunt, et auctorizationis suȩ donum super
l.30 sancti M. altare posuerunt. Conventionis quoque fuit, ut si monachus fieri Rainaldus ille voluerit, propter hoc ipsum suscipiatur,
l.31 etiam si nichil aliud attulerit, ita tamen si uxor ejus nulli se alii nupturam quandiu vixerit ille, spoponderit. Sin autem mortuus
l.32 in saeculo fuerit et sui illum Majus Monasterium afferre voluerint, sepulturȩ tradendus a monachis, si tamen excommunicatus
l.33 non fuerit, excipiatur. Munimen cartȩ testes subscribsimus horum, praesidium nostris prȩsentibus atque futuris. [colonne1] Deodatus frater ipsius Rainaldi, Gualterius de Puisatico, Tedbaldus de Pataico, Guarinus clericus, Gausmerus clericus, Haimo clericus, [colonne2] Rainaldus major, Richardus major, Rotbertus major, Otbertus, Gausfredus cocus, Tedbaldus, [colonne3] Bernardus, Rainaldus faber, Gaucherius, Durandus, Boselinus, Arnulfus.

Responsable

M. Courtois

Comment citer cette notice

Acte n°3205 dans Chartes originales antérieures à 1121 conservées en France , Cédric GIRAUD, Jean-Baptiste RENAULT et Benoît-Michel TOCK, éds., Nancy : Centre de Médiévistique Jean Schneider; éds électronique : Orléans : Institut de Recherche et d'Histoire des Textes, 2010. (Telma). En abrégé, citer : « Charte Artem/CMJS n°3205»[En ligne] http://www.cn-telma.fr/originaux/charte3205/. Date de mise à jour : 29/03/12.