Lothaire, empereur, confirme l'immunité accordée par ses prédécesseurs à l'abbaye de Saint-Denis, pour ses biens possédés en Alsace, dans le pays de Salonnes et dans la Valteline.

l.1 [chrisme] IN NOMINE DOMINI NOSTRI JHESU CHRISTI DEI AETERNI, HLOTHARIUS, DIVINA ORDINANTE PROVIDENTIA IMPERATOR AUGUSTUS. CUM PETITIONIBUS SERVORUM DEI JUSTIS ET RATIONABILIBUS DIVINI CULTUS AMORE FAVEMUS, SUPER-
l.2-ni muneris donum nobis a Domino impertiri credimus. Igitur notum esse volumus omnibus fidelibus sanctae Dei ecclaesiae et nostris, qualiter dilectus propinquus noster Hludovuicus, abbas ex monasterio praeclarissimi Christi martyris Dionysii, ubi ipse in corpore requiescit, missa petitione per religiosos monachos Deodatum et Richardum detulerunt optutibus nostris quasdam auctoritates
l.3 et immunitates antiquorum regum relegendas, videlicet Hlotharii quondam regis Francorum aequivoci nostri atque aliorum regum, scilicet attavi nostri Pippini incliti regis necnon et excellentissime memoriae Karoli imperatoris atque domni et genitoris nostri Hludovuici serenissimi augusti, in quibus erat insertum, quod non solum ipsi progenitores nostri, verum etiam
l.4 et praedecessores eorum, reges scilicet Francorum, sub suo nomine et defensione cum monasteriis virorum ac puellarum eidem monasterio Sancti Dionysii in quoscumque pagis vel regnis subjectis tam citra quam ultra Renum sive in pago Alsacinse vel Salninse similiterque in regno Longabardorum in locis, qui apellantur Vallis Tellina ac Burmas sive Postelaves et Marcelisco
l.5 atque Milinianum, cum ceteris aliis rebus et mancipiis utriusque sexus, ubi et ubi in regno vel imperio Deo propitio nostro ad se pertinentibus vel aspicientibus consistere fecerant, et eorum immunitatem auctoritatibus actenus ab inquietudine judiciariae potestatis eundem munitum atque defensum fuisset monasterium. Sed pro rei firmitate postulavit nobis praedictus Hludovuicus
l.6 abba, ut paternum seu praedecessorum nostrorum regum morem sequentes hujuscemodi nostrae immunitatis praeceptum ob amorem Dei et reverentiam [ipsius sancti lo]ci circa ipsum monasterium fieri censeremus. Cujus petitioni assensum praebuimus et hoc nostrae auctoritatis praeceptum erga ipsum monasterium immunitatis atque tuitionis gratia pro reverentia sancti Dionysii
l.7 patronis nostri et animae nostrae remedio fieri decrevimus, per quod praecipimus atque jubemus, ut nullus judex publicus vel quilibet ex judiciaria potestate in cellulas aut in ecclesias aut loca vel agros seu reliquas possessiones, quas moderno tempore in quibuslibet provinciis, territoriis vel pagis infra dicionem imperii nostri sive citra quam ultra Renum seu in
l.8 regno Longabardorum memoratum tenet vel possidet monasterium, vel ea, quae deinceps a catholicis viris eidem conlatae fuerint monasterio, ad causas audiendas vel freda aut tributa exigenda vel mansiones aut paratas faciendas aut fidejussores tollendos aut homines ipsius monasterii tam ingenuos quam servos super terram ipsius commanentes distringendos
l.9 nec ullas reddibitiones aut inlicitas occasiones requirendas nostris aut futuris temporibus infra immunitatem sancti Dionysii ingredi audeat, nec ea, quae supramemorata sunt, paenitus exactare nullo modo praesumat, sed liceat praedicto abbati et fratribus ipsius sancti loci eorumque successoribus res praedicti monasterii Sancti Dionysii sive in jamdictis regnis
l.10 vel aliarum regionum cum cellulis sibi subjectis et rebus vel hominibus ad se aspicientibus vel pertinentibus sub tuitionis atque immunitatis nostrae remota totius judiciariae potestatis inquietudine quieto ordine possidere et nostro fideliter parere imperio atque pro incolomitate nostra, conjugis ac prolis seu etiam totius imperii a Deo nobis conlati
l.11 et ejus clementissima miseratione per inmensum conservandi unacum congregationibus ad regendum sibi commissis Domini clementiam valeant jugiter exorare. Et quicquid de praefati rebus monasterii jus fisci exigere poterit in integrum in usus congregationis ibidem Deo famulantis et luminaria ipsius monasterii concinnanda vel in alimoniam
l.12 pauperum proficiat in augmentum. Quisquis vero hoc constitutum ab antecessoribus nostris videlicet regibus ac imperatoribus infregerit vel alios ad hoc conduxerit, unusquisque secundum hanc legem pro semetipso auri libras triginta, argenti pondera quinquaginta multatus componat. Haec itaque auctoritas ut pleniorem in Dei nomine
l.13 obtineat firmitatis vigorem et a fidelibus sanctae Dei ecclaesiae et nostris diligentius conservetur, manu propria subter eam firmavimus et anuli nostri impressione signari jussimus.
l.14 SIGNUM [monogramme] HLOTHARII SERENISSIMI AUGUSTI.
l.15 [chrisme] ERCAMBOLDUS NOTARIUS AD VICEM AGILMARI RECOGNOVI ET S[UBSCRIPSIT] [ruche_notes_tironiennes] [sceau].
l.16 Data XII kalendas novimbris, anno Christo propitio imperii domni Hlotharii piissimi augusti in Italia XXIIII et in Francia IIII, indictione VI. Actum Aquisgrani palatio regio. In Dei nomine, feliciter. Amen, [amen], AMHN.

Recueil des historiens des Gaules et de la France (Bouquet, RHF), Paris, 1737-1904, 24 vol. in folio, t. 8, p. 374, n° 14.

TARDIF (Jules), Monuments historiques - Paris, 1866, (Archives de l'Empire. Inventaires et documents), p. 96, n° 143.

LEVILLAIN (L.), Les diplômes originaux et le faux diplôme de Lothaire I^er pour l'abbaye de Saint-Denis, in Bibliothèque de l'Ecole des Chartes, 95 (1934), p. 225-258, p. 253-256, n° 3.

SCHIEFFER (Th.), Die Urkunden Lothars I. und Lothars II., Berlin-Zurich, 1966 (MGH Diplomata Karolinorum, 3), p. 199-201, n° 80.