Charles le Chauve, roi des Francs, confirme les privilèges de l'abbaye de Saint-Maur-sur-Loire.

l.1 [chrisme] [Amen] IN NOMINE SANCTAE ET INDIVIDUAE TRINITATIS, KAROLUS, GRATIA DEI REX. SI PETICIONIBUS SERVORUM DEI, QUAS PRO HONORE DIVINI CULTUS ET UTILITATIBUS SIBI COMMISSARUM ECCLESIARUM NOBIS INSINUAVERINT, BENIGNO FAVORE ANNUIMUS, REGIAM
l.2 consuetudinem frequentamus, ac per hoc aeternam beatitudinem facilius nos adepturos omnino confidimus. Itaque notum sit omnibus fidelibus sanctae Dei ecclesiae et nostris, presentibus atque futuris, quia Ebroinus, venerabilis episcopus sacrique palacii nostri, protocapellanus, ad nostram accedens excellenciam innotuit
l.3 serenitati nostrae se quoddam monasteriolum in pago Andecavo secus fluvium Ligerim situm, [ubi beati Mauri corpus venerabiliter habetur humatum], a domno et genitore nostro in jus proprietarium sibi concessum, in statum et religionem monastici ordinis funditus restruxisse atque in habitum quo olim excultum
l.4 fuerat, omnimodis reparasse. Obtulit etiam clemenciae nostrae obtutibus testamenti scriptum, sua aliorumque reverendorum episcoporum inviolabili auctoritate roboratum, quo continetur qualiter idem ea quae praemissa sunt diligenti peregerit studio qualiterque communi adsensu statuerit
l.5 praefati sancti Mauri monasteriolum sub monastice religionis cultu perpetua lege mansurum, atque ideo humiliter nostram oravit benignitatem ut eandem eorundem sanctorum patrum testamenti sacram auctoritatem nostrae quoque dignitatis praecepto plenius confirmare dignaremur. Ejus denique
l.6 deprecationem clementer excipientes, hoc magnitudinis nostre scriptum fieri jussimus, per quod precipimus atque firmamus ut nihil eorum quae in prescripti testamenti auctoritate sacro jure continentur, nostris neque futuris temporibus, quilibet Dei seu nostrorum fidelium inmutare audeat
l.7 aut secus quam ab ipsis patribus sancitum est de prenominati beati Mauri monasterioli statu aut de rebus sibi pertinentibus invertere aut agere presumat, sed ea que ab ipsis constituta sunt inviolabiliter conservanda cognoscat, sciantque omnes ac eadem nostra auctoritate
l.8 praeceptum domni et genitoris nostri, per quod idem monasterium cum suis omnibus apendiciis praefato venerabili contistiti Ebroino in jus proprietatis tradidit, pleniter confirmatum, videlicet ut, quamdiu vixerit, sine alicujus contradiccione sui sit juris suaeque dominacionis,
l.9 post ejus vero ab hac vita transitum, vinculo consanguinitatis ei conjunctus religiosus vir Gauslenus per hanc nostram auctoritatem pleniter habeat illud concessum, quatenus, juxta patris Benedicti institucionem, religiosam vitam deducens, ejus loci habitatores regulari
l.10 decreto gubernare non neglegat, illo siquidem hominem exuto, plerumque dictum monasteriolum cum omnibus sibi juste legaliterque pertinentibus rebus, sicut alia regni nostri regularia monasteria, sub nostrae tuicionis munimine seu defensione consistat licenciamque
l.11 fratres ibidem Deo famulantes secundam regulam sancti Benedicti, ex sese eligendi abbates habeant, nisi forte post eundem Gauslinum talis eorum progenies inveniri possit qui secundum Dei voluntatem a nobis vel a successoribus nostris ei subrogari queat. Ipsum namque monasteriolum
l.12 et omnes res ad ipsum aspicientes praesentialiter sub nostrae inmunitatis defensione pleniter recipientes, praecipimus atque jubemus ut nullus judex publicus neque quislibet ex judiciaria potestate in ecclesias aut agros seu reliquas possessiones praedicti
l.13 monasterioli ad causas audiendas, aut aliquas redibiciones exigendas, aut homines ipsius ecclesiae, tam ingenuos quam et servos, super ipsius terram commanentes distringere praesumat, sed sub plenissima emunitatis nostrae tuicione perpetim consistant, et quicquid fiscus
l.14 exinde exigere poterat, totum eidem concedimus ecclesiae, quatenus servi Dei inibi Domino famulantes adtencius Domini misericordiam pro nobis ac tocius regni a Deo nobis commissi prosperitate Domini misericordiam exorare delectet. Et ut haec magnitudinis nostre auctoritas perpetuo inviolabilis perseveret, manu nostra
l.15 subter eam firmavimus et anuli nostri inpressione adsignari jussimus.
l.16 SIGNUM [monogramme] KAROLI GLORIOSISSIMI REGIS. JONAS NOTARIUS ATQUE DIACONUS AD VICEM HLUDOVUICI RECOGNOVI ET S[UBSCRIPSI] [ruche] [sceau].
l.17 Data pridii idus julii, anno VIII, indictione X, regnante Karolo gloriosissimi regis. Actum Bonoilo. In Dei nomine, feliciter. Amen, AMHN, [amen].

Gallia Christiana in provincias ecclesiasticas distributa, Paris, 1715-1785 et 1856-1865, 16 vol., t. 2, Instr, col. 327, n° 3.

Recueil des historiens des Gaules et de la France (Bouquet, RHF), Paris, 1737-1904, 24 vol. in folio, t. 8, p. 490, n° 70.

TARDIF (Jules), Monuments historiques - Paris, 1866, (Archives de l'Empire. Inventaires et documents), p. 101, n° 156.

JUSSELIN (Maurice), Liste chronologique et lecture des mentions en notes tironiennes dans les diplômes de Charles le Chauve, in Le Moyen-Age, t. 39(1929), p. 215-232, p. 222.

TESSIER (Georges), Recueil des actes de Charles II le Chauve, roi de France, 3 vol., Paris, Imprimerie nationale, 1943-1955 (Chartes et diplômes relatifs à l'histoire de France), t. 1, p. 257-260, n° 97.

LOT (F.), LAUER (Ph.), Diplomata Karolinorum. Recueil de reproductions en fac-similé des actes originaux des souverains carolingiens conservés dans les archives et bibliothèques de France, 10 vol., Paris, 1936-1949, t. 3, pl. 23 (fac-similé).