Notice relatant les prétentions d'Adalmodus, abbé de Redon, sur l'église Saint-Sauveur de Béré, prieuré de Béré, du temps de l'abbé Albert, et le conflit qui s'en suivit entre les deux abbayes.

l.1 Nosse debebitis si qui eritis posteri nostri Rothonensem abbatem Almo-
l.2-dium nomine calumniam super ȩcclesia Sancti Salvatoris de Bairiaco contra
l.3 nos emovisse, clamoremque inde fecisse, ac deposuisse querelam apud
l.4 Quiriacum Nannetensem episcopum, cujus prȩsulatui ecclesiȩ subjacent omnes inter
l.5 Cheram et Semenonem fluvios consisstentes, inter quos et Bairiensis illa
l.6 consistit. Itaque domnum abbatem nostrum, id tempus Albertum, hac de re praedictus episcopus evo-
l.7-cavit ad placitum. Cujus etiam imbecillȩ condescendens senectuti, ne
l.8 grave illi esset ad placitandum Nanneticȩ accedere urbi, Andecavensi
l.9 ipse ob istud accessit, ibique V idus februarii anno ab incarnatione Domini M-
l.10-LXII, indictione I, intra principalem ejusdem urbis ecclesiam, praesidente eodem
l.11 episcopo cum aliquibus clericis suis, considente Otbrando abbate Sancti Albini cum
l.12 suis nihilominus judicandi peritioribus monachis, honorabilioribus quoque
l.13 Andecavensis ecclesiȩ clericis, Rainaldo scilicet archidiacono, Girardo
l.14 praecentore, Johanne Piperello, sed et laicis nobilibus legumque peritis, hoc est
l.15 Eudone de Blazone, Rainerio de Turre, Rotberto Andecavensi praeposito,
l.16 Haimerico praeposito de Balgiaco, his, inquam, causȩ cognitoribus electis
l.17 atque judicibus, grandi circunstanti audientium turba, super ea causa
l.18 placitatum est ita. Quȩrelatus est Almodius abbas de domno abbate nostro
l.19 Alberto et nobis, quod ecclesiam illam, quam antecessori suo abbati Cavallonio ac
l.20 Rothonensibus monachis, a nobili quadam femina Innoguendi vocabulo, filioque suo
l.21 nomine Brieno tunc superstite, nunc jam defuncto, asserebat primo fuisse donatam,
l.22 quamvis nec litteras de hoc ipse suive monachi nec testem ullum haberent, nos isdem dona-
l.23-toribus postea suscepissemus. Responsum est illi, hanc eis unquam fuisse donatam, nos
l.24 et quando suscepimus ignorasse, et nunc, si probari illud posset, susceptam sine mora
l.25 dimittere. Monita itaque est praedicta illa Innoguendis, ibidem ob hȩc et ipsa
l.26 tunc praesens, ut aut nobis ecclesiam illam ab illis reclamatoribus acquietaret, aut
l.27 dimittendam recognosceret eis quibus, ut asserebat Almodius abbas, primitus ipsa
l.28 donasset. Respondit illa nulli se unquam, suumve filium, donum inde fecisse praeter-
l.29-quam Sancto Martino suoque Majori monasterio ; sed cum illic abbatiolam construe-
l.30-re vellent, ab abbate jamdicto Cavallonio, tanquam scilicet viciniore, et cui
l.31 ipsorum necessarium esset auxilium in tutandis rebus quibusdam abbatiȩ suȩ, aliquem
l.32 suorum petivisse monachorum, qui construendo praepositus operi, necessariisque sumptibus
l.33 sibimet creditis, fidelius ac studiosius ministerium exequeretur injunctum. Impe-
l.34-trasse vero quendam nomine Glaimenocum, qui cum aliquandiu inofficiose suscepto
l.35 ministrasset officio, ad monasterium proprium velut inutilis remissus est
l.36 ministrator. Post hunc autem eidem officio deservisse fere biennio
l.37 Johannem quendam, qui quondam abbas Sancti Melanii fuerat; verum et hoc abe-
l.38-unte sibi, susceptumque deserente negocium, se tandem saniori decrevisse
l.39 consilio locum illum cellam fore sepedicti Majoris monasterii, ac sic illum
l.40 donatione legittima tradidisse supranominato domno abbati Alberto
l.41 et reliquis monachis Sancti Martini. Hȩc ita praedicta femina asserente, sepe-
l.42-fatus episcopus et reliqui placiti judices assertionem suam sacramento eam dixerunt
l.43 firmare debere, ad id agendum scilicet termino, hoc est tercio kalendas julii, die praefixo,
l.44 et ea quoque interposita conditione ut, si Rotonenses monachi ad illum usque diem dona-
l.45-tionis, ut dicebant, sibi factȩ testem aliquem reperirent, non jam simplici sacra-
l.46-mento, sed cum legali candentis ferri judicio femina eadem assertionis suȩ faceret
l.47 fidem. Istud porro judicium si quisquam toto illo temporis spacio reperiretur qui se putaret
l.48 monstrare posse non rectum, ad locum quo id habitum [fuerat] veniret, praesentesque, ut
l.49 oportebat, judices qui protulerant, judicii injusti aut ratione probabili aut
l.50 valenti auctoritate convinceret.
l.51 Ita ab Andecava urbe discessum, et ad Nanneticam die praestituto, ubi jure
l.52 praesulatus res agi debebat, accessum est. Prȩsto fuit suprasȩpedicta femina
l.53 sive solo jurejurando, sive etiam candentis ferri judicio, suam assertio-
l.54-nem probare parata. Abbati illi ac monachis donationis, ut credi
l.55 volebant, sibi factȩ defuit testis : defuit etiam qui prolatum ullo modo
l.56 posset infirmare judicium. In curia Nannetensis comitis ceterorumque
l.57 laicorum Britonum de causa eadem petivere judicandum ; sed nec legalis
l.58 hoc auctoritas recepit, et ecclesiasticorum judicum justicia refutavit.
l.59 Recedentibus illis, nimis jam improbe calumniosis, redierunt et nostri qui affuerant,
l.60 judicio sibi publico justitiaque favente. Testibus istis : Quiriaco Nanne-
l.61-tensi episcopo, Rainaldo episcopo de Sancto Masloo de Bidainono
l.62 abbate Sancti Gildasii, Vuillelmo archidiacono, Alveo archidiacono,
l.63 Aldroeno canonico, Rodulfo cancellario, Johanne canonico,
l.64 Huberto canonico, Simeone canonico, Mirhone de Maldone,
l.65 Moyse de Arbraio, Mainone Britone, Oderico filio Symonis, Inisia-
l.66-no de Plossiaco, Rivallonio filio Ivolini de North, Nemenoio
l.67 senescalco.

2