Daniel fils de Hetlonus et moine de Saint-Sauveur de Redon, Fredorius seigneur de Frossay pour Redon (abbaye Saint-Sauveur)

<<</>>>

NuméroR00314

Genrenotice

Date (précise)28/10/1100

Authenticiténon suspecté

Languelatin

Diocèse Vannes



Auteur

Daniel fils de Hetlonus et moine de Saint-Sauveur de Redon, Fredorius seigneur de Frossay

Bénéficiaire

Redon (abbaye Saint-Sauveur)

Regeste

CCCXIV. Frossay Daniel, Hetloni filius, Sti Benedicti habitum induens, Sto Salvatori donat omnia sua in ecclesia Sti Petri de Fruzai, medietatemque villae Simonis. _ Concedit insimul Fredorius, Fruziacensis dominus, rendas et consuetudines sibi de feudo Danielis competentes. A l'occasion de sa prise d'habit monastique auprès de l'abbé de Redon Justin, Daniel, fils de Hetlonus, donna à Saint-Sauveur de Redon tous ses biens dans l'église de Saint-Pierre située dans la plebs de Frossay (44) et la moitié de la villa Simonis (en Frossay [44]). Fait à Frossay (44), dans la maison monastique, en présence de Fredorius, seigneur de Frossay, et écrit par Walterius hierosolimitanus, moine. En même temps, Fredorius, seigneur de Frossay, donna à Redon les redevances et les coutumes lui appartenant sur le fief de Daniel. Mais quelques temps après, l'abbé Justin se rendit à Frossay et vit que le moine qui résidait dans cette obédience était en conflit avec Fredorius qui exigeait les redevances qu'il avait concédées à Redon. Finalement, Fredorius abandonna aux moines ses droits sur le fief de Daniel.

Texte

Ad utilitatem tam presentium quam posterorum litteris mandare libuit, ut memoriter possit teneri, qualiter Daniel, Hethloni filius, per divinam misericordiam se ipsum in monachum, in manu Justini abbatis, ad serviendum viventi Deo, in presencia nonnullorum proborum virorum, obtulit; et insuper quicquid hereditatis habebat in aecclesia Beati Petri apostoli, que est sita in plebe quae vocatur Fruzai, necnon medietatem cujusdam villae quae vocatur villae Simonis, liberam et solutam, sine calumpnia alicujus viventis, Sancto Salvatori suisque monachis in aelemosina sempiterna tribuit et concessit. Hoc factum est in eadem plebe, in domo monachorum, ante presentiam Fredorii qui illius terrae erat dominus, qui, ut hoc donum libenter concederet, a monachis centum solidos habuit; quod et fecit coram multis nobilibus nomina quorum subter scribentur, anno ab incarnatione Domini millesimo centesimo, Mathia civitatem namneticam obtinente, et Benedicto ejusdem civitatis episcopatum gubernante, et Radulfo atque Roberto archidiaconatum administrantibus et hoc donum annuentibus. Hujus rei testes sunt: Justinus, abbas Sancti Salvatoris, qui clericum vice omnium monachorum in monachum suscepit; Paganus, monachus, Restoi filius, testis; Helogonus, monachus, qui obedienciam illam regebat, testis; Jacob, monachus, qui cum eo erat, testis; Walterius hierosolimitanus, monachus, qui hoc scripsit, testis; et de laicis in primis: Fredorius, illius terrae dominus, qui concessit donum et firmavit, testis; Gaufridus, Groheli filius, testis; Cathuallonus, Morini filius, testis; Riuallonus, frater ejus, testis; Daniel, vicarius, testis; Thomas, Fredorii cliens, testis; Safredus, testis; Barbotin, decimator, testis; Eudonus, Roderci filius, testis; Guerrivus, presbyter, cum quo ille juvenis erat, qui ut hanc conventionem annueret et juvenem dimitteret liberum, nam fide sua cum illo erat, .XXX. a monachis solidos habuit, testis; de nostris hominibus: Paganus, karrarius, testis; Ogerius, meditarius, testis; Justum, ferrarius, testis; Hurvodius, Riualloni filius, cognatus illius supradicti Danielis, hoc donum concedit, et inde est testis. Placuit etiam hic describere qualiter ipse Fredorius, Fruzai dominus, consuetudines et rendas de feuio supradicti Daniel Sancto Salvatori concessit, quae sibi competebant, et donum quod Hurvodius Riualloni filius dederat qualiter annuit, ipse enim Fredorius monachis nichil horum antea concesserat. Accidit quadam vice quod Justinus, Sancti Salvatoris abbas, ad plebem quae vocatur Fruzai perrexit, et monachum qui in ipsa obedientia erat cum ipso prefato Fredorio rixantem repperit, qui, sciscitatus rem, invenit quod ipse miles a monacho consuetudines feuii Daniel exigebat, et insuper calumniabatur quod abbas feuium sui hominis, videlicet Hurvodii, sine sua licentia acceperat. Quod ut cognovit, militem sedavit et cum humilitate ab ipso requisivit ut utrumque idem consuetudines feuii Daniel et Hurvodii donationem et quicquid consuetudinis habebat in hoc quod ipse Hurvodius dederat Sancto Salvatori concederet; quod, rogatu et ammonitione multorum proborum virorum qui ibi aderant, nomina quorum subter scribentur, in plenaria parroechia, in natali apostolorum Simonis et Judę, annuit, et in perpetuum, sine spe repetendi, concessit; quod donum super altare Sanctę Mariae, cum libro, astantibus multis, propria manu posuit, et equum unum obtimum ob hoc ab abbate et a monachis habuit. Hujus rei testes sunt: Fredorius ipse, qui donum concessit; Gelduinus, frater ejus, testis; Juthel Degol, testis; Eudo, filius Kadoci, testis; Daniel, prepositus, testis; Thomas, ejus cliens, testis; Walterius, filius Wallui, testis; Guerri, presbyter, testis; Paganus, carpentarius, testis; Justinus, abbas, testis; Daniel, monachus, testis; Paganus, monachus, testis; Walterius, monachus, testis; Fredorius, monachus, testis; anno ab incarnatione Domini .I.Cmo.

Bibliographie

COURSON (Aurélien, de), Cartulaire de l'abbaye de Redon, Paris, 1863, p. 266-268.

Source de l'édition

Rennes, Archives de l'Archevêché, Cartulaire de Redon. Édition fac-simile: Cartulaire de l'abbaye Saint-Sauveur de Redon, Rennes 1998, fol. 152v-154. (cartulaire)

Comment citer cette notice

Acte n°214436 dans Chartae Galliae. Edition électronique: Institut de Recherche et d'Histoire des Textes, 2014. (Telma). [En ligne]http://www.cn-telma.fr/chartae-galliae/charte214436/. Date de mise à jour : 31/07/13. Première version : 10 juin 2010.